In 2019 vertelde Louis Boeckmans (1923-2021) voor het eerst publiekelijk over zijn pijnlijke ervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het boek dat we samen schreven was meteen een bestseller. De gesprekken tussen hem en mij op de sneeuwige begindagen van 2019 zullen mij altijd bijblijven. Om zijn verhaal te blijven doorvertellen, deel ik hieronder enkele fragmenten.
© Pieter Serrien, uitgeverij Horizon en familie Boeckmans – 2019. Gebruiken? Graag met de juiste verwijzing naar het boek en deze pagina. Gebruikt? Laat een reactie achter hier onderaan.
1. Het oorlogsbegin: op de vlucht als CRAB
Op 10 mei 1940 vielen de Duitsers België binnen. De bommen vielen. De opmars van de Duitsers was niet te stuiten. Miljoenen sloegen op de vlucht. Een bijzondere groep onder deze vluchtelingen was de rekruteringsreserve: jongens van 16 tot 35 jaar die nog geen legeropleiding hadden doorlopen en zich zo spoedig mogelijk naar Zuid-Frankrijk moesten begeven, naar de Centres de Recrutement d’Armée Belge, de CRABs. Louis was één van deze meer dan 200.000 jongelingen die zich te voet, met de fiets of in overvolle treinen naar de Franse grens repten.
2. De ramp van Tessenderlo
Louis werkte al van jonge leeftijd de grote chemiefabriek van Tessenderlo. Tijdens de oorlog kwam die onder Duitse controle. Op 29 april 1942 was er een gigantische ontploffing. De fabriek en de omliggende woonwijk veranderden in waanzinnige puinhoop. Er waren 190 doden. Louis kwam er met lichte verwondingen van af.
3. Het verzet
Louis had zich altijd aangetrokken gevoeld tot het verzet. Tijdens de hulpverlening na de ramp werd hij gerekruteerd bij de BNB. De volgende twee jaren zou Louis verschillende opdrachten uitvoeren voor de weerstand: bewakingsdiensten, voedsel brengen naar geallieerden die zich in de bossen verscholen en vooral het winnen van inlichtingen over de bouwwerken aan de Atlantikwall.
Maar een maand na D-Day, op 11 juli 1944, werd Louis verklikt door een buurmeisje. Wat volgde was de ene na de andere nachtmerrie…
4. Breendonk
Samen met zijn broer Jef belandde Louis op 24 juli 1944 in Breendonk, het beruchte gevangenenkamp waar de terreur van de Duitse bewakers en collaborateurs heerste.
Louis en Jef bleven in Breendonk tot 8 augustus 1944. Elke dag ondervonden ze er de hel…
5. Buchenwald
In een trein met beestenwagons werden Louis, Jef en tientallen anderen naar het concentratiekamp Buchenwald gestuurd. Daar verbleef hij van 10 tot 23 augustus 1944. Daarna werd Louis overgeplaatst naar een werkkamp van Dora.
6. Blankenburg-Dora
Dora was het concentratiekamp waar de gevangenen tunnels moesten uitgraven die zouden dienen om er V1-bommen en V2-raketten te fabriceren. Een van de bijkampen was Blankenburg, waar Louis van 25 augustus 1944 tot 6 april 1945 de grootste gruwel meemaakte.
7. Dodenmars en bevrijding
Begin april 1945 werden de Dorakampen geëvacueerd. De Duitsers dwongen de kampgevangenen om te voet noordwaarts te trekken richting de streek rond Hamburg. Wie niet kon volgen werd genadeloos afgemaakt. Deze dodenmarsen waren voor Louis bijna fataal geworden.
Eind april kwam er einde aan de verschrikking. Louis schipperde tussen leven en dood toen hij door het Rode Kruis naar Zweden werd gebracht. Daar vocht hij voor zijn leven. Op 11 juli 1945 , exact 1 jaar na zijn arrestatie, was Louis terug thuis.
8. Waarom vertellen?
Tientallen jaren lang zweeg Louis. Maar de herinneringen vervaagden nooit. In de jaren 2010 begon hij zijn verhaal te vertellen in scholen. De jongeren luisterden. Daarna werd met het boek zijn verhaal een inspiratiebron voor duizenden lezers. Louis overleed in juli 2021. Hij was 98 jaar en voor altijd de laatste getuige.
© Pieter Serrien, uitgeverij Horizon en familie Boeckmans – 2019. Gebruiken? Graag met de juiste verwijzing naar het boek en deze pagina. Gebruikt? Laat een reactie achter hier onderaan.
9. Andere getuigenissen
In de laatste jaren van zijn leven vertelde Louis niet alleen aan jongeren, maar ook aan talloze andere geïnteresseerden. Een overzicht vind je hieronder.
Wil je nog meer weten? Lees vooral het boek!
Wil je graag een reactie achterlaten? Dat kan hieronder.
Pieter Serrien 